Het angstig stemmetje in mij.
Altijd die angst. Die eeuwige angst om borstkanker te krijgen. Van jongs af aan werd me verteld, je moet je straks heel goed laten controleren, want iedere vrouw heeft bij ons borstkanker. Zowel aan mijn vaders, als moeders kant hadden nagenoeg alle vrouwen borstkanker. Vanaf mijn 18e op advies ieder jaar naar de huisarts voor een mammografie.Toen ik de leeftijd bereikte waar de meeste vrouwen deze ziekte hadden gekregen, besloot ik uit voorzorg een klinisch-genetisch onderzoek te laten doen om uit te sluiten of ik het borstkankergen had. Ik bleek niet het gen te hebben, maar al wel het voorstadium van borstkanker aan één borst, genaamd DCIS. Hierop volgde het besluit om beide borsten te laten verwijderen. Eindelijk kon ik mijn rugzak afdoen. Dit vrije gevoel was maar van korte duur, want 2,5 jaar later bleek er toch in het minuscule achtergebleven weefsel een tumor te zijn ontstaan. Kleine kans zei de chirurg 2,5 jaar daarvoor. 1% kans is te verwaarlozen. Helaas kwaadaardig deze keer. En daar was hij weer die eeuwige angst. Dat stemmetje “jij gaat het ook krijgen”, stak weer geregeld de kop op. Hierop volgde een heel zwaar traject van operaties, bestraling en immunotherapie. Dit bracht me in Duitsland waar ik iedere 3 weken, 2 dagen moest verblijven. Dit was een heftige periode, wat tevens ook een van de mooiste uit mijn leven zou blijken. Daar leerde ik het leven vanuit een compleet ander perspectief te zien. Omdat daar enkel gezondheid centraal stond, vielen alle andere zaken die voorheen belangrijk waren, volledig weg.
Je wordt niet zomaar ziek.
Met medepatiënten had ik de mooiste gesprekken. Niet meer over alledaagse dingen, maar over het leven, over wat je beweegt, of bewogen heeft. Onderwerpen waar je normaal niet zo snel over praat kwamen aan bod, met nagenoeg vreemde mensen. Dat gaf meteen zo’n verbinding. In deze periode was er ook de rust maar vooral de bewustwording door alles wat ik gezien en gehoord had om me meer en meer te gaan verdiepen in dat wat me al jaren bezighield; de oorzaak van de klacht. Je wordt immers niet zomaar ziek. Vóór mijn ziekte had ik een natuurgeneeskundige praktijk - mijn grote passie.
Omdat ik noodgedwongen rust moest houden, was er tijd en ruimte voor verdieping middels studie, zelfreflectie enz. Deze periode in mijn leven heeft me tot op de dag van vandaag zoveel gebracht. Als ervaringsdeskundige weet ik nu dat elke ziekte een onderliggende oorzaak heeft en zodra je bewust bent van de oorzaak, dan kun je het oplossen. En dat is het grootste cadeau wat je jezelf kunt geven. Veel dingen die we in het verleden hebben meegemaakt zijn fout opgeslagen in ons onderbewustzijn en kunnen je tot op de dag van vandaag storen en letterlijk ziek maken.
Het cadeautje.
Nu 5 jaar verder, gelukkig gezond en wel, mag ik mensen begeleiden in dit proces van genezing vanuit het zelfhelend vermogen, wat eenieder in zich draagt. Voor mij was mijn ziekte het grootste cadeau wat ik ooit in mijn leven gekregen heb. Ik had deze ervaring nodig, maar gun hem niemand. Mijn les hieruit was dat als ik beter naar de symptomen van mijn lichaam had geluisterd, het misschien niet zo ver had hoeven komen, maar bovenal dat we de creators zijn van onze eigen realiteit. Dat de imprint van vroeger uit mijn familie is verwezenlijkt en succesvol is geprogrammeerd.
Dat we door middel van bewustwording van onze familiepatronen en vervolgens door het zoveel mogelijk opruimen hiervan en iedere dag bewuste keuzes te maken, we dit wellicht vaak zouden kunnen voorkomen. Je lichaam doet namelijk precies wat het moet doen en zal je altijd willen brengen naar een staat van gezondheid en balans. Enkel door onze destructieve gedachten en patronen, krijgt ons lichaam de kans niet en ontstaan er blokkades die zich kunnen uiten in een vorm als kanker.
Deze bewustwording heeft me gebracht tot waar ik nu sta.
In mijn praktijk Novi Té, ga ik graag samen met jou op zoek naar de oorzaak van je klacht. Om deze eerder te triggeren en het liefst preventief aan te pakken door te kijken waar er disbalans is in iemands systeem.
Zodat we deze kunnen opruimen. Net als een auto 1x per zoveel tijd een APK keuring krijgt zouden wij als mens ons lichaam ook veel serieuzer moeten nemen. Het vertelt je zoveel als je tenminste luistert.
